Rozdział 16

Tuż przede mną stała  Julka. Tak, ta Julka. Julka która chodziła lub nadal chodzi z Harry’m. Którą znam od niedawna. Z którą się kiedyś przyjaźniłem. Która znaczy dla mnie coś więcej i może nigdy mi nie wybaczy??? I ta, która powinna teraz leżeć w szpitalu…
Ale nie była sama. Towarzyszył jej jakiś kolega. Podrywał ją. Było to widać na kilometr że na nią leci. Był to Kuba z którym widziałem ją kiedyś w kawiarni.
Poczułem ukłucie w sercu. Dlaczego? Próbowałem to tłumaczyć tym że to dziewczyna mojego przyjaciela i jest mi z tego powodu smutno, że umawia się z innym. Ale to nie było to. Sam siebie oszukiwałem. Po prostu byłem zazdrosny. Masakrycznie zazdrosny.
Działając pod wpływem chwili i nie zastanawiając się nad konsekwencjami podeszłem do chłopaka i dałem mu z liścia. Chłopak zachwiał się.
- O co ci chodzi?!? – krzyknął na całą ulicę. Wszyscy na nas patrzyli ukratkiem. Myśleli że tego nie widze. Ale to mi było obojętne.
- To nie jest twoja dziewczyna! – krzyknąłem
- A właśnie że moja! – krzyczał – Facet o co ci chodzi?
- Zostaw ją w świętym spokoju! Zrozum to!! Ona nie jest twoja!!
- A niby czyja??? Może twoja?!?
”Nie no ten gościu sobie chyba ze mnie kpi?!? Czy on nie rozumie tego że ona ma chłopaka?!? Mojego przyjaciela?!? Że jestem jej dobrym kolegą i wiem o tym?!?
No dobra byłym dobrym kolegą…. Ale to nie zmienia postaci rzeczy!!!”
- Nie! Nie moja!!!
- No to o co się czepiasz?!?
- Bo jest dziewczyną mojego przyjaciela!!!
- Chłopaki przestańcie – do kłótni włączyła się Julka
- Czy on mówi prawdę?! Zdradziłaś mnie?! – krzyczał chłopak
- Jak on mogła cię zdradzić skoro ona w ogóle z tobą nie chodziła?!
”Myślałem że uduszę tego gościa! Nie dość że wszyscy się na nas patrzyli i robili nam zdjęcia, to jeszcze ten debil takie rzeczy gada! Ona z nim chodziła?!? WTF?!? Faceta chyba na prawde porąbało!”
- Jak to nie chodziła?!? Przecież my spotykaliśmy się od roku!!
- Nie.. nie.. to nie prawda.. – łkała dziewczyna
Coś mi nie pasowało. Przecież Julka nie mieszka w Londynie od roku… Myślałem nad tym jednak ktoś mi przerwał.
- Niall chodź stąd – jakaś dziewczyna w blond włosach złapała mnie za rekę i pociągnęła w stronę tłumu który nas otaczał i automatycznie zrobił przejście.
Szliśmy w ciszy. Dziewczyna ciągnęła mnie za sobą. Nie widziałem jej twarzy tylko jej długie, proste blond włosy, dlatego nie mogłem powiedzieć kim była.
- Tobie totalnie odbiło?!? – spytała gdy usiedliśmy na ławce w parku. Dopiero teraz zobaczyłem że to Mery.
- Ale o co ci chodzi?
- No po co naskoczyłeś na tamtą pare?
- Jaką pare… Aaaa – przypomniałem sobie - Bo to przecież dziewczyna Harry’ego! – Mery zrobiła wielkie oczy.
- Jak to?
- No normalnie! Ona mu wybaczyła to co zrobił i są teraz razem!
Twarz mojej towarzyszki wyrażała jeszcze większe niezrozumienie.
- Co ona mu wybaczyła? Oni się znają?
- No przecież mówie! Poznali się na komisariacie kiedyś tam kiedyś. Potem się przyjaźnili. Pokłócili się strasznie i Julka nie chciała znać Harry’ego. Potem mu przebaczyła i wszystko było okej!! A teraz ten Kuba jakieś ”przecież my spotykaliśmy się od roku” – cytowałem.
- Jaka Julka???
- No tamta! Julka!!! Ładna. Długie brązowe włosy. Brązowe oczy. Chuda jak niewiadomo co…
- Niall… – powiedziała przerażona – ale to nie była Julka. To była krótko ścięta blondynka…

_____________________________________________
Czy Niall ma halucynacje?!? Jakie będą tego konsekwencje?!?
A teraz chciałam bardzo podziękować za te wszystkie komentarze. One na prawdę bardzo mi pomogły.
Chciałam też przeprosić że rozdział pojawia się dopiero dzisiaj ale wiecie jak to jest… szkoła, szkoła i jeszcze raz szkoła. MASAKRA!!! :’(
Robimy tak jak wcześniej  7kom = next Wiem że dacie radę.
Przypominam że można zadawać pytania bohaterom. Byłabym na prawde szczęśliwa
Kocham Was Julka xx