Rozdział 14

- Harry bo ja… ja… ja… - jąkałam się – czy możemy porozmawiać sami?
- Tak jasne – odparła szybko Dan i razem z resztą wyszli z sali.
Nie wiedziałam jak powiedzieć mojemu ukochanemu że go zdradziłam? I to z jego kumplem? Byłam przerażona. ”A jak on na to zareaguje? Po co się pytam? Przecież jasne że mnie znienawidzi. Na dodatek zepsuje jego przyjaźń z Niall’em. Doprowadzę do rozpadu zespołu, a jego fanki nie dadzą mi nigdy o tym zapomnieć. Będę żyła sama. Może jednak kłamstwo będzie lepszym rozwiązaniem. Będzie bardziej odpowiednie. Nie, chyba nie. Będę wtedy musiała żyć całe życie w kłamstwie i ranić siebie oraz Styles’a. Kocham go. Tak cholernie go kocham. Co ja bez niego zrobie?”

*oczami Harry’ego*

Byłem bardzo ciekawy co się stało. Jednocześnie bardzo się bałem że nie będę potrafił jej pomóc. Chłopaki nie chcieli nic powiedzieć. Trochę się na nich wściekałem, ale to nie ma sensu. Może nawet lepiej że usłyszę to od niej samej.
- Bo ja… Ja się pocałowałam z Niall’em – powiedziała. Poczułem jak coś we mnie pęka. Łzy naleciały mi do oczu i zaczęły strumieniami lecieć po mojej twarzy. Byłem zrozpaczony. Myślałem że… w sumie sam nie wiem co myślałem, ale tego naprawdę się nie spodziewałem. Poczułem pustkę w sobie. Tak bardzo jej ufałem. Kochałem. Starałem się. A teraz… teraz nie ma nic.
Spojrzałem na twarz swojej ukochanej. Płakała. Była zrozpaczona. Jej oczy wyrażały złość i nienawiść do samej siebie, smutek, żal, gorycz i niepewność. Serce od razu kazało mi do niej podejść i ją pocałować. Tak też zrobiłem. Chyba ją to zaskoczyło
- Kocham cię wiesz? – spytałem
- Ja ciebie też. – płakała – Proszę daj mi się wytłumaczyć. Tak bardzo cię kocham. Nie odchodź teraz ode mnie… Proszę – w jej głosie słychać było nadzieję.

- Tak, powiedz. – I opowiedziała mi całą historię. Trwało to dość długo, bo co chwila płakała i musiałem ją uspokajać. Obecnie siedze przytulając ją do siebie
- Kocham cię i nigdy nie przestanę.
- Czyli mi wybaczysz?
- Tak – wpiłem się w jej usta. – Doceniam twoją szczerość i odwagę. Tylko nie rób tak więcej.
- Nigdy – przyrzekła i pocałowała mnie w usta.
- Przepraszam – tak… pielęgniarki mają to wyczucie. – Pacjentka musi trochę odpocząć. CZY ONA PŁAKAŁA? CZY PAN OSZALAŁ?!? ONA MA SIĘ USPOKOIĆ!! WYCISZYĆ I BYĆ SZCZĘŚLIWA A NIE PŁAKAĆ I SIĘ DENERWOWAĆ!!! WYNOCHA!!! A JUŻ WYNOCHA!!! – nawet nie zdążyłem powiedzieć ”Cześć! Do jutra!” bo już byłem poza salą.
- Co się stało? - spytała Dan, ale ja nie odpowiedziałem. Jak zobaczyłem tego blondyna to złość zawładnęła całym mną.
- Nienawidzę cie!!! Nie chce cie znać!
- Harry... - próbował się tłumaczyć
- Nie. - powiedziałem - Nie chce cie znać!! Rozumiesz?? Nie chce cie nigdy więcej widzieć w moim życiu!!

*oczami Niall'a*

Byłem zrozpaczony. Sam nie wiedziałem dlaczego to zrobiłem. Harry pewnie zerwał z Julką. Zniszczyłem sobie wspaniałą przyjaźń z nią i z Harry'm. Możliwe nawet że Jula jest dla mnie kimś więcej. Przy niej czuję takie ciepło na sercu. Sam nie wiem... Czas mi wszystko pokaże.

______________________________________
Dodaję kolejny rozdział chociaż nie pojawiło się 7 kom. Ale z okazji Dnia Kobiet macie dzisiaj 2 rozdziały. Życzę Wam wszystkiego najlepszego, fajnych prezentów, poznania 1D i cudnych chłopaków.
Dziękuję za te 6 komentarzy i chcę poinformować że następny rozdział będzie jak pojawi się 7komentarzy!!!
Kocham Was Julka xx